حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق، جهان می توان گرفت...
تو چگونه قلم زده ای که عالمی معشوقِ وجودِ غایبِ تو هستند، انگار تاک بر تارک این تاریخ کاشته ای و چون هر لحظه به بار نشیند مستی عشق به بار می آورد. جانِ غزل هایت چنان روح افزاست که دل عاشقی می طلبد و صدا خوانش و میدانم که امروز چه جمعی به دور تو آمده اند که بخوانند و شور کنند و شادی.
حافظ امروز میزبان خسرو آواز ماست
مولوی بیتاب تار لطفی و شهناز ماست...
یک طرف مشکاتیان و یک طرف هم پایور
هر دو دست افشان، غزل خوان، پایکوب از ساز ماست...
تو را دنیا هلهله می کند و در آواز رود رکن آباد می جوید و در مصلی عشق از تو نیایش می آموزد. تو یگانه نازِ قلمی که چون کرشمه می کند تمام عاشقان دل به دریای موج های خون فشان می زنند.
اینکه می گویند آن خوشتر ز حسن
یار ما این دارد و آن نیز هم..
محمد شیرکوند